Elke maand kijken we met enkele Start it @KBC startups hoe ze de sprong maakten van een ijzersterk idee naar een goed draaiend bedrijf. Deze keer brachten we drie inspirerende entrepreneurs samen, om het te hebben over een thema dat op iedere werkvloer aandacht verdient: diversiteit.
Beluister de volledige podcast hier:
Abonneer op Soundcloud en iTunes !
Laura Lumingu, community manager én diversiteitsexperte van Start it @KBC, ontvangt drie entrepreneurs uit de meest diverse stad van ons land: Brussel. Alle drie maken ze op hun eigen manier werk van diversiteit. Aan het woord zijn Ingrid Renders, oprichtster van het online magazine Maison Slash dat zich richt tot ouders van kinderen tussen 0 en 14, Aline Muylaert, mede-oprichster en Head of Sales bij e-democracy platform CitizenLab, en Hassan Al Hilou, de jongste diversity entrepreneur van België en oprichter van AGE Diversity.
Welkom! Jullie zijn vandaag alle drie succesvolle ondernemers, maar wat was eigenlijk jullie eerste job?
Ingrid Renders (Maison Slash): Mijn eerste job was een studentenjob bij de bakker. Ik was geen ochtendmens, dus het was zeker geen droomjob. Wat ik daarna deed, was leuker: tappen tijdens de Gentse Feesten. Ik werkte 10 dagen lang, dag en nacht, verdiende wat anderen op een maand verdienden en ging dan op vakantie.
Aline Muylaert (CitizenLab): Ik werkte ook bij een bakker, mijn oom en tante hadden namelijk een bakkerij. Ze zochten iemand voor op zaterdag en gaven mij van jongs af veel verantwoordelijkheid, dus ik vond het leuk om te doen.
Hassan Al Hilou (AGE Diversity): Ik heb eigenlijk nooit een studentenjob gehad, want ik begon op die leeftijd met mijn eigen onderneming. Vorige zomer ben ik wel op zoek gegaan naar een studentenjob omdat ik die werkervaring miste. Al mijn leeftijdsgenoten hadden veel meer ervaring dan ik. Ik koos uiteindelijk voor een job in een marketingbureau, het geld van die maand heb ik aan een goed doel gegeven.
Was jullie huidige job ook wat jullie als kind wilden gaan doen?
Al Hilou: Als kind wilde ik eigenlijk advocaat worden, ik speelde verdedigingen na met poppen. Ik was twaalf toen ik mijn eerste boek schreef, met mijn visie over politiek en economie. Het was geen dik boek, maar ik was toen al wel erg gemotiveerd om iets te doen rond changement. In mijn familie zitten geen ondernemers, dus ik heb het zelf moeten uitzoeken. Maar op mijn zestiende was het zover en werd ik ondernemer.
Renders: Bij mij was het al snel duidelijk dat ik iets creatiefs wilde doen. Iets met theater, televisie, reclame... Ik was als kind heel erg verlegen, maar op mijn kamer stond ik wel overdreven hard Madonna na te doen.
Muylaert: Ik was geen kind met supergrote dromen. Ik wilde eerder dingen op de korte termijn realiseren, uitdagingen die één of twee jaar voor mij lagen. Toen ik in Brussel ging studeren, wilde ik de stad leren kennen. Toen ik drie maanden vakantie had, wilde ik gaan reizen. Ik koos steeds voor uitdagingen die dichtbij lagen en tastbaar waren.
Aline, met CitizenLab zijn jullie snel van drie naar vijftien werknemers gegaan. Hoe ga je daar mee om?
Muylaert: Zo’n evolutie gaat enerzijds heel natuurlijk, we hadden er immers bewust voor gekozen. We waren met z’n drieën: ik deed sales, Koen Gremmelprez nam de technische kant voor zijn rekening en onze CEO Wietse Van Ransbeeck deed ongeveer al de rest. Er kwamen geleidelijk aan mensen bij en er ontstonden volwaardige teams. Vanaf acht personen merkten we dat we zaken moesten beginnen aligneren. Op zo’n moment moet je erover waken dat het development team en het sales team nog op dezelfde lijn zitten, dat ze nog steeds aan hetzelfde project werken en dat de waarden en de missie voor iedereen gelijk blijven.
We gebruiken daarvoor een systeem van OKR’s: objectives and key results. Per kwartaal stellen we per team een aantal objectieven op en we gaan die ook tracken. Elke twee weken updaten we elkaar in een team meeting in de town hall, onze vergaderruimte. Daar tonen we elkaars objectieven: een nieuwe te ontginnen markt voor sales, een platform dat we gaan testen bij development, …
Was het niet raar om van oprichter naar baas te gaan?
Muylaert: Ja, voor mij wel. Ik zie mezelf zeker niet als een born leader. Ik heb in het begin veel fouten gemaakt, door te denken dat een manager hoort te zeggen wat anderen moeten doen. Terwijl je vooral je team moet helpen en ondersteunen. Dat begint nu beter te gaan, merk ik. Je mag vooral niet van jezelf denken dat je een leider bent. Je bent iemand met veel ervaring, probeer gewoon die ervaringen te delen met de rest.
Ingrid, jij gaf een toffe job bij Ketnet op om 100% voor je startup te gaan. Wat gaf je de kracht om die sprong te maken?
Renders: Ik heb er al een hele loopbaan in de media op zitten en op een gegeven moment voelde ik dat de jonge garde klaarstond om over te nemen. Ik stelde me de vraag: ga ik dit nog blijven doen? Ga ik de digitale rush van die digital natives wel kunnen volgen? Allerlei hervormingen bij de VRT zorgden ervoor dat ik geen echt verschil meer kon maken. Ik kon mijn creatieve ei niet meer kwijt, omdat ik eerst 16 bazen moet passeren om iets te realiseren. Ik begon te dromen van een eigen zaak.
Bij Ketnet kregen we heel wat vragen van bedrijven die wilden samenwerken. Het antwoord was steeds “nee, want wij richten ons naar kinderen, niet naar ouders”. Ik besefte opeens dat er helemaal geen kanaal naar ouders bestond, en al zeker geen cool kanaal naar ouders. Maar ouders zijn meer dan alleen mama en papa. Magazines voor ouders gaan vaak niet verder dan de vraag wanneer je kind droog hoort te zijn ’s nachts, tips over borstvoeding en ga zo maar door. Niet over waarheen je zoal op reis kunt gaan met het gezin, of welke restaurants ook tof zijn voor de kinderen.
We willen met Maison Slash herkenbare verhalen bieden, los van dat opvoedkundige aspect. Ik voelde dat er een markt voor was en mijn collega Anne Cornut, de vrouw achter de blog Mama Van Vijf, voelde net hetzelfde. Samen zijn we Maison Slash begonnen, eerst naast onze gewone jobs en nadien voltijds.
Hassan, jij begon veel vroeger met ondernemen. Met YouthTalks was je de jongste diversity entrepreneur in België. Hoe voelde het voor jou om dat los te laten en aan iets nieuws te beginnen?
Al Hilou: Heel goed! Toen ik als 16-jarige met ondernemen begon, besefte ik dat ik zelf graag het change proces wilde leiden en jongeren aan het woord wilde laten, ze stimuleren om effectief verandering naar voren brengen. Ik ging in gesprek met mijn mentoren en we kwamen tot de conclusie dat ik vooral diversiteit - zowel in age, gender als etnic - op de kaart wilde zetten in België.
In het buitenland wordt heel spontaan over diversiteit in het bedrijfsleven gepraat, daar groeit dat heel natuurlijk naar boven in de bedrijfsstructuur. Maar in het Belgische bedrijfsleven zie ik telkens hetzelfde personage: de oude witte man. Ik stond eens op een high level event te spreken voor 150 CEO’s en ik zag twee vrouwen en geen enkele allochtoon. Dat is het moment dat ik begon met AGE Consultancy en ik doe het met enorm veel plezier. Ik ga spreken bij bedrijven, ik analyseer en adviseer om diversiteit in Age, Gender en Etnic meer op de kaart te zeggen.
Gender diversity is momenteel een hot topic, mede dankzij de #MeToo beweging uiteraard. Aline, in hoeverre is CitizenLab met die diversiteit bezig?
Muylaert: Ik doe er wel aan mee, en ik noem mezelf ook wel een feministe. In bepaalde sectoren is er nog heel veel werk. Ik merk zelf dat heel wat evenementen waarop we aanwezig zijn, voornamelijk door mannen worden bijgewoond. Als er dan ’s avonds gezellig nog iets wordt gedronken, gebeuren er weleens dingen die niet ok zijn. Dus ik word er zeker mee geconfronteerd, maar ik zie ook veel dingen die aan het veranderen zijn.
Bij startups merk je een goeie tendens, mede dankzij Start it @KBC, dat erg focust op diversiteit. Ook bij CitizenLab moeten we eraan werken om onze balans nog te verbeteren. Het gaat dan niet alleen puur om het geslacht van je werknemers, ook over op een meer vrouwelijke manier aan business te doen en met elkaar omgaan.
Al Hilou: Telkens een verhaal veel media-aandacht krijg, zit mijn mailbox vol met vragen van bedrijven om een keynote te komen geven. Bij ieder nieuw geval dat naar buitenkomt, vragen bedrijven zich af: doen we wel voldoende?
Renders: Sommige gender-clichés zijn ook gewoon waar. Wij richten ons met Maison Slash naar ouders en merken dat we toch vooral vrouwen aanspreken. Ook al roepen de mannen: wij zorgen ook mee voor onze kinderen, waarom worden voor een debat alleen vrouwen uitgenodigd? Dan spelen we de bal terug door hen te vragen waarom ze niet vaker ons magazine bezoeken. Want de verhouding is ongeveer 70-30. Mannen roepen om erbij te horen, maar we zien ze niet. Dat is niet noodzakelijk erg, maar het cliché klopt dus wel. Het is aan ons om daar iets aan te doen.
Ik had onlangs een gesprek met een man die vertelde dat zijn vrouw heel hard werkt en dat hij daarom vaak voor de kinderen zorgt. Welke content wil zo ’n man dan zien op Maison Slash, wat vindt hij belangrijk? Dan blijkt dat mannen toch meer naar harde actualiteit op zoek zijn. Dat is een oefening voor ons om te maken. We zijn zelf met twee vrouwen, ook dat is een cliché. Als we een vacature uitschrijven reageren er vooral vrouwen, jammer genoeg.
Muylaert: Laura, jij wees ons er ooit op dat je moet opletten hoe je een vacature uitschrijft, welke woorden en termen je gebruikt. Keywords die je gebruikt om een profiel te beschrijven, zoals ‘competitief’ of ‘flexibel’ spreken misschien meer mannen aan dan vrouwen. We hebben daar bij onze laatste vacature rekening mee gehouden en zagen opvallend meer vrouwen die reageerden. Het ging weliswaar over een marketing job, maar het verschil was toch heel groot.
Al Hilou: Grote bedrijven staan vaak klaar met een megabudget om iets aan diversiteit te doen. Maar met een tiende van dat budget kan je al een grote verandering teweegbrengen. Het zijn immers vaak kleine dingen die we veranderen, met een grote impact. Heel wat bedrijven doen al veel intern, maar niet extern. De diversiteit bestaat wel, maar ze is niet zichtbaar voor de buitenwereld.
Ingrid, jij bent ondernemer, ouder en nog heel veel meer. De startupwereld hecht meer en meer belang aan het welzijn van ondernemers, de founders’ wellbeing. Waar haal jij elke dag de motivatie en energie om er vol voor te gaan?
Renders: Het allerbelangrijkste is de passie. Dat is de drive die je gaande houdt. Maar ik heb ook mijn levensstijl wel aangepast, ik ben gezonder gaan leven om die combinatie van zeven dagen per week werken én een gezin runnen vol te houden. Ik sport meer, rust meer, luister wat vaker naar mijn lichaam en doe aan yoga. Even het hoofd leegmaken en alle input tegenhouden.
Wat is volgens jullie het belangrijkste om iets te bereiken: het talent of het hebben van een duidelijk doel?
Al Hilou: Iedereen heeft zijn talenten, maar niet iedereen weet hoe ze dat talent kunnen ontwikkelen. Daarom is het hebben van een doel, een purpose, zo cruciaal. Het is vaak heel moeilijk om je talent te laten groeien en naar voren te brengen. We praten altijd over hoeveel miljoenen voetballers verdienen. Wel, er zijn miljoenen kinderen over de hele wereld die met voetbal beginnen. Maar wie wil uitgroeien tot een topvoetballer moet heel hard werken en zijn talent ontwikkelen. Ik ken jongeren van 14 jaar die op internaat slapen en elk weekend in het buitenland zitten om het te maken als voetballer.Hun doel maakt het verschil, het vechten voor je talent.
Wat is het belangrijkste dat jullie met jullie startup willen bereiken?
Muylaert: Bij CitizenLab beseften we op een bepaald moment dat we willen groeien, maar ook een impact willen creëren. We willen geen unicorn van een miljoen dollar zijn, maar een zebra: zwart en wit, wat staat voor groei én impact op de samenleving. Onze ambities over groei zijn duidelijk: we willen het grootste e-democracy platform in Europa zijn in 2021. Maar we willen ook een impact hebben en ervoor zorgen dat we heel veel burgers bereiken, dat ons platform dingen realiseert. We willen sociale doelstellingen opnemen in onze statuten, om een soort van sociale onderneming te worden.
Al Hilou: Het belangrijkste is om je waarden te behouden. Je kan geld verdienen als je dat wil, maar bij AGE willen we diversiteit creëren. We willen meer input, maar ook meer doorgroei naar de top, zodat je als bedrijf niet meer over meer- en minderheid kan spreken, alleen nog over een verzameling van minderheden. Die diversiteit van het individu is niet vanzelfsprekend op het hoogste niveau. Bedrijven schakelen allerlei consultants in voor het financiële beleid, waarom dan niet voor het menselijke, voor de diversiteit? Dat is wat ik wil realiseren.
Renders: Ik sluit me aan bij Aline: ons grootste doel is om een impact te hebben, om een stem te zijn voor ouders. We willen iets opbouwen met de enorme community van ouders. Wanneer een automerk de perfecte gezinswagen wil bouwen, willen wij kunnen bepalen wat de ideale gezinswagen nu eigenlijk is. Met Maison Slash willen we de stem zijn van een community en zo een verschil maken.
Geen aflevering van de Start it @KBC podcast missen? Abonneer je hier.
Extra links en info:
Maison Slash is een online magazine voor ouders van kinderen tussen 0 en 14 jaar, opgericht door Ingrid Renders en Anne Cornut. Hoe hun goedgevulde leven naast Maison Slash er uitziet? Dat delen ze via hun persoonlijke blogs Project Pingrid en Mama Van Vijf.
Aline Muylaert stond mee aan de wieg van CitizenLab, een platform dat communicatie tussen lokale overheden en hun burgers wil bevorderen. Enerzijds wilt CitizenLab burgers stimuleren om hun stem kenbaar te maken, anderzijds wil het overheden helpen om hun burgers beter te begrijpen.
Met YouthTalk helpt Hassan Al Hilou jongeren om zich te ontwikkelen en lokale gemeenschapsprojecten uit te bouwen. Met AGE Consultancy analyseert en adviseert hij bedrijven op het vlak van diversiteit in HR, marketing en product development. Hassan is een veel gevraagd keynote speaker rond het thema diversiteit.